انگیزه پیشرفت در دانش آموزان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی با و بدون مصرف ریتالین و گروه عادی

هدف­ازاین پژوهش مقایسه انگیزهپیشرفت در دانش­آموزان دارای اختلالنارساییتوجه/بیش­فعالی­مصرف­کننده­و غیرمصرف کننده ریتالین وگروه عادی است.­طرح پژوهش انجام شده علّی- مقایسه­ای بود، تعداد نمونه این پژوهش شامل60 نفر از دانش­آموزان­پسرمقطع­پنجم­­و­ششم ابتدایی­(12-11)­ساله­دارایاختلالنارسایی/­بیش فعالی مصرف­کننده و غیرمصرف کننده­ریتالین­و­گروهعادی مشغول به تحصیل در مدارس دولتی منطقه 8 تهران بودند که به روش نمونه­گیری تصادفیخوشه­ای انتخاب ودرسهگروه مجزا مشتمل برمصرف کننده ریتالین­،بدون مصرف ریتالین­وگروه عادی دسته­بندی شدند. در این پژوهش از پرسشنامه انگیزهپیشرفت هرمنس استفاده شد؛و برای تجزیه وتحلیل داده­های به دست آمده نیز از مدل آماری تحلیل واریانس (برای مقایسهگروه هابراساس­میانگین­) وtبرای دو گروه مستقل استفادهگردید،نتایج حاصل از یافته­ها نشانبین سه گروه به لحاظ انگیزهپیشرفت تفاوت معناداری وجود دارد،بدین ترتیب که بیشترین انگیزه پیشرفت متعلق به دانش­آموزانگروه عادی بدون اختلال نارسایی­توجه/ بیش­فعالی، سپس درگروه مصرف­کننده ریتالین وکمترین میزان انگیزه­پیشرفت در­دانش­آموزان دارایاختلال نارسایی­توجه/ بیش­فعالی بدون مصرف ریتالین بوده است؛بنابراین می­توان نتیجه­گیریکردکه احتمالاً ریتالین­می­­تواند به عنوان یک عاملافزایش دهندهانگیزهپیشرفت در کودکان دارای اختلال نارساییتوجه/بیش فعالی مؤثر باشد.